La navèra deu Dictionnaire du Béarnais et du Gascon modernes de Simin Palay qu'arriba. Referéncia entau gascon, explics segurs e vertadèrs, e referéncia per çò qui ei de las costumas deus ajòus.

Entà soscríver, clicar ací.

Albèrt Peirotet (1931-2009) que neishó a Aubertin, près de Pau. Après estudis a Bordèu, que demora aus Estats Units d'America. Qu'ensenha lo francés a l'universitat de Grand Forks (Dakota deu nòrd). Un còp tornat tà França, qu'ensenha l'anglés e l'occitan a l'universitat de Pau. Qu'escriu dens la revista Reclams e, tanben, que publica uns quants obratges enter los quaus lo prumèr ei Que l'aperavan Colorado, en 1989. Que s'ageish de cinc novèlas. L'accion que's debana au miei deu sègle XXau. Un vent de libertat que boha après la guèrra. Tots que son pertocats, los eròis e los personatges mei convencionaus. Que cau cercar la soa plaça e har cap a las pressions sociaus...

Clarissa Habouzit que'ns conta la soa lectura deu libe. Véser la video.

Aquera reedicion de Proverbes de Barèges par J. Rondou instituteur à Gèdre qu’ei era purmèra reedicion sancèra d’ua edicion en tres liberets de 1911-1913 dera Société Ramond e dera Société académique. Que mancava aras autas edicions eth dusau liberet de mau trobar.

De mei qu’avem ajustat eras endevinalhas deth manuscrit dera Monographie de la Vallée de Barèges, un manuscrit vededer sus eth sitie deths Archius departamentaus. En tot 854 articles comentats per Rondou dab quauques ajustèrs.

Ua prefacia de Francis Beigbeder que presenta Jean-Pierre Rondou (1860-1935), era sua vita, era sua obra, naturalista, istorian, etnològue, e particularament en linguistica : lexicologia, toponimia, cultura orala…

Ua referéncia tà retrobar era vita e era filosofia deths nostes davancèrs dera montanha e eth shuc deth beròi parlar de Varètja.

Francis Beigbeder

Proverbes, dictons et devinettes en pays de Barège
Jean-Pierre Rondou
Edicion MonHélios, 2017, 126 p., 19 €.

Dus libes per 14€, Manipòlis e Autas parts.

Manipòlis. Joan-Luc Landi, mei d'un còp premiat aus Calams, que conda, sus un ton esberit e trufandèr, tres novèlas, tres situacions : ua caça deus sanglars peu Vic Vilh, un collòqui viu e ua passejada en Islàndia. A léger peu plaser de la lenga e tà gostar l’amna volatejaira de la Gasconha.

« Hòu, Polinari !... ». Bang ! Bang !
Lo tarrible brut que'u pleè lo cap, un gost de trip mau cueit que'u colava dens la ganurra. « Vedes pas ? Que soi jo ! »

Entà'n saber mei. 

Autas parts. Dens aqueth recuelh, Joan-Loís Baradat qu’auhereish aus ahuecats de poesia quauques beròis tèxtes, sensibles e pregonds.

Non vivi que d’aquò : qu’espèri,

E lo dia e la nueit,

Los uelhs suu camin tostemps vueit.

Atau com aledi, qu’espèri. (Penelòpa)