Ua òbra navèra, de segur.

Ua ficcion, un raconte oniric, ua sonsaina...
Ua experiéncia de possession o ua mena d'estransi chamanic, ce ditz Joan-Frederic Brun.

De tota manièra, ua escritura poetica, un ritme.

E un ambient intime, sensual. L'autora qu'explora e que torna explorar lo desir, lo còs.

Al matin caldrà desseparar los nòstres braces, quitar aquel desarmament que nos aviá traches aital, nuses dins lo lièit. E veiràs qu’aquò’s pas res, qu’aquò fa pas res. T’escotarai legir de poèmas a auta votz sus la plaça del pichòt cafè. L’avenc que trigòssi amb mos passes, que ribejas benlèu, lo saupràn pas.

Ua introduccion au libe:

Anna-Pèire Darrées

Aqueth tèma qu’ei coma ua tela de hons deu libe Jamei aiga non cor capsús de Benoit Larradet.

Los personatges que son, benlèu, inatenduts : un avet, un indian e un bearnés. Sustot, l’autor que joga dab lo sosvénguer e lo desbromb. Cadun que’s bremba de çò qu’a conegut e, totun, que vesem coma los desarrigats e pòden pèrder la memòria deu passat.

Los personatges que pareishen sols. Pr’aquò, l’avet bearnés de la vath d’Aspa que compreng la lenga de Talcaolpen, lo querandis de la pampa. E l’indian que nos mia tà ua tèrra desconeguda:

“Argüeita, Talcaolpen, argüeita quin cambian las gèrbas d’un endret a l’aute. Argüeita la prestida discreta d’un passatge qui miava lo ton pair, enqüèra mainatge, dinc au jaç d’un nandó on panava los ueus. Argüeita las arraditz e las granas de qui las hemnas sabèvan har un disnar o ua bevuda de hèsta.”

Tot cambia dab lo darrèr vengut. Lo gaucho bearnés que's tròba au ras deu mast (avet), lo temps que s'ei escorrut e ne sap pas çò que s'ei passat lo sègle precedent, pr'amor n'a pas las claus de l'istòria. Sosvénguer e desbromb...

Anne-Pierre Darrées

Mens de 25 ans? Ací qu'as un siti tà escríver liurament las tuas passions, la tua vision de l'actualitat, las tuas questions, los tons centres d'interès.

Un siti tà partatjar dab autes joens. Perqué?
- emplegar la lenga
- crear ligams sociaus e culturaus
       tot aquò dab zero coneishença informatica.
A tu!
Clica ací: Actu'Joens

Mei de vint ans arron la soa parescuda – qu’èra a la fin de l’annada 1996 – ací qu’avem la navèra edicion deu permèr roman d’Eric Gonzales. L’autor que tornè tribalhar l’estille, que cambiè mots deu lexic entà har ganhar au son roman mei de precision e de ritme. Taus qui coneishèvan la permèra version que tornaràn trobar dab plaser lo devís misogine e endarrerit deu vielh regent Deuvinhau… Taus navèths lectors que serà ua cabussada en nau capítols en las decenias 70, 80 e 90 de la fin deu sègle XX.

Estela Comellas

Extrèit deu libe:

Gelòs qu’èra un vilatjòt au ras de Pau. Adara, qu’an hèit lotissaments e shens aver a córrer briga, deu men casau enlà que podí véder, non i a guaire, un trentenat de villàs navas a bon compde, totas parièras, sarradas las uas contra las autas dens duas carrèras tòrtas qui arrecoteishen tà ua rotonda... E jo comprengoi que lo vilatjòt de quan èri mainada e devienè ua banlèga shens amna de la vilassa de Pau [...]