Reapropriacion de la “bearnitat” dens las òbras literàrias de la dusau mieitat deu sègle xxau

Arrevirat deu francés per Maurici Romieu.

Mais je ne veux pas dissimuler que cinq ou six ans après 
j’en vis une gravure que je trouvai fort ressemblante,
et mon souvenir n’est plus que la gravure.[1]

Stendhal

Tornar aproprià’s la memòria dens lo tèxte literari qu’amia forçadament ua restitucion deu passat e ua mesa a distància deu temps atau constituit, a las quaus se ligan las projeccions imaginadas per l’Autor o lo Legedor ; ua vertadèra fabricacion destinada a la lectura e de la quau l’objectiu ei a l’encòp d’assegurar la foncionalitat textuau (l’Autor n’escriu pas que la soa recomposicion) e de har vàder, activar e exorcisar los presupausats fantasmatics de la lectura (lo Legedor que lei çò qui arreconeish per avanças).

Aqueths mecanismes literaris ne pòden pas estar desassociats de l’implicacion deu subjècte dens l’òbra literària de l’ua part, e de las condicions sociaus de la produccion deu tèxte, deu paisatge e deu lòc dens los quaus e dab los quaus l’escrivan vòu produsir, de l’auta part.

Abonnez vous pour lire la suite !