Canta del gavian

Torni a la mar dins lo cèl sens nivol

e de mon ombra balagi la pèl verda

del país aimat, aimat e que me desaimi,

a cada alada que doni, a cada pols que buti,

a mas amors son dins mas marras e nifli

çò que vai èstre e que serà tot, tot çò

qu’es pas que nèbla e que vendrà desir,

tot çò qu’es orizont e que vendrà acrin1

ò mar inconsolabla e ventorla embaugida

ò ser d’òlga2 banhat e bonància3 calhada…

Abonnez vous pour lire la suite !